บทที่ 6

“อะไรที่เรียกว่ารับไม่ได้? การได้แต่งงานกับคุณชายสามถือว่าโชคดีของเธอ!” เยียนเกาชิ่งพูดไม่กี่คำก็หมดความอดทน “ช่างมันเถอะ! แค่เธอเชื่อฟัง ไม่มีใครกล้าพูดอะไร!”

ยังไงนอกจากเหยียนหว่านหว่าน ก็ไม่มีใครไปสนใจเหยียนเฉินรุ่ยอีกเลย

ของขวัญอยู่ในกระเป๋าเดินทาง บรรจุในกล่องแบนกว้างประมาณครึ่งเมตร ห่อด้วยกระดาษคราฟท์ลายทองสวยงาม ดูหรูหรา

หว่านหว่านไม่รู้ว่าข้างในคืออะไร จึงถือของขวัญไปหา ฟู่ซือหาน

ประตูห้องทำงานปิดอยู่ คราวนี้หว่านหว่านเคาะประตูแล้วไม่กล้าเข้าไปโดยพลการ

โชคดีที่ไม่ต้องรอนาน ประตูก็เปิดเอง—เป็นระบบอัตโนมัติ

ห้องทำงานใหญ่จนทำให้ตกใจ พื้นที่ร้อยตารางเมตรตกแต่งด้วยโทนสีเข้ม พื้นปูพรมขนสั้นราคาแพง รอบๆ เป็นชั้นหนังสือโค้ง 270 องศา เต็มไปด้วยหนังสือหายากหลากหลายภาษา

ฟู่ซือหานนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานไม้จินซือหนานขนาดใหญ่ พิงเก้าอี้หนังอย่างสบาย

แสงเช้าผ่านหน้าต่างกระจกสี ส่องลงบนใบหน้าด้านข้างของเขา ทำให้ใบหน้าที่หล่อเหลานั้นดูงดงามในยามเช้า ราวกับเทพเจ้า

คนที่หล่อขนาดนี้ กลับถูกลือว่าอัปลักษณ์

เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา ราวกับถามถึงเหตุผลที่เธอมา

“คุณชายสาม พ่อของฉันให้ฉันเอาของขวัญมาให้คุณ” หว่านหว่านยื่นกล่องในมือออกไป

ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าประตูอย่างสงบเสงี่ยม ดูแตกต่างจากเมื่อคืนที่แกล้งทำเป็นโง่

ฟู่ซือหานใช้นิ้วเรียวยาวเคาะโต๊ะเบาๆ พร้อมพูดว่า “เอาเข้ามา”

การอยู่กับฟู่ซือหานเพียงลำพัง ทำให้รู้สึกถึงแรงกดดันจากอำนาจที่มีมาแต่กำเนิด หว่านหว่านหายใจลึกๆ ก่อนเดินเข้าไป

ฟู่ซือหานเหลือบมองกล่องของขวัญที่ห่ออย่างประณีต ยกคางขึ้นสั่งเหมือนจักรพรรดิว่า “เปิดมัน”

เมื่อเปิดกล่องของขวัญ พบว่าข้างในเป็นดาบทองคำโบราณ เส้นสายของใบดาบเรียบหรู ด้ามดาบฝังประดับด้วยอัญมณีหายาก ฝักดาบแกะสลักอย่างประณีต ลวดลายมังกรบนฝักดาบดูเหมือนมีชีวิต มีค่ามหาศาล

แต่ของแบบนี้ไม่ดึงดูดใจฟู่ซือหาน

เขาหยิบมันขึ้นมาเล่นอย่างไม่สนใจ อัญมณีสีแดงภายใต้แสงไฟคริสตัลส่องประกาย แต่ก็ไม่สวยเท่าริมฝีปากของผู้หญิงตรงหน้า

ฟู่ซือหานกำลังจะโยนมันกลับ แต่เห็นว่ามีบางอย่างอยู่ที่ก้นกล่อง

เขาใช้นิ้วเกี่ยวผ้าสองสามชิ้นขึ้นมา เมื่อเห็นชัดเจน เขาหัวเราะออกมา

“เหยียนหว่านหว่าน นี่คือวิธีใหม่ในการยั่วยวนฉันเหรอ?” เขาหัวเราะ แต่ในดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชาและเย้ยหยัน

“หืม?” หว่านหว่านไม่เห็นชัดเจนว่ามันคืออะไร ขมวดคิ้วสงสัย

วินาทีต่อมา ผ้าที่อยู่ในนิ้วของเขาก็ลอยมาหาเธอ ครอบหัวเธออย่างพอดี

หว่านหว่านดึงมันออกมาอย่างรวดเร็ว

ผ้าบางๆ ที่เชื่อมต่อกันด้วยเส้นด้ายบางๆ เป็นชุดชั้นในลายเสือดาวที่มักพบในหนังผู้ใหญ่

หว่านหว่านรู้สึกชาไปทั้งหัว เลือดสูบฉีดขึ้นหน้า รู้สึกเหมือนจะลุกเป็นไฟเลย เธอโยนเสื้อผ้าออกไปเหมือนมันร้อนมาก ไม่กล้ามองอีกแม้แต่นิดเดียว

ผู้หญิงคนหนึ่งส่งของขวัญมาแล้วข้างในมีชุดชั้นในลายเสือดาว ความหมายมันชัดเจนเกินไปแล้ว!

“นี่นี่นี่…นี่ไม่ใช่ฉัน…ทำไมถึงมีของแบบนี้…” เธออายจนพูดไม่เป็นภาษา

ฟู่ซือหานเห็นแก้มและใบหูของเธอแดงก่ำ ราวกับมดที่อยู่ในหม้อร้อน อายจนไม่รู้จะทำตัวอย่างไร

ฮะ การแสดงดีกว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เคยยั่วยวนเขา

“กล้าส่ง แต่ไม่กล้าใช้? แกล้งทำเป็นอะไร?” เสียงของฟู่ซือหานสำหรับเหยียนหว่านหว่านที่อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี ราวกับการทรมาน

“ฉันแกล้ง…” หว่านหว่านรู้สึกว่าตัวเองถูกกล่าวหามากกว่าใคร สูดหายใจลึกๆ แล้วสงบลง