บทที่ 18 เชลยหัวใจมาเฟีย บทที่ 18

“คนบ้า!...คนโรคจิต...คนเลว...ฉันอยากกลับบ้าน ถ้าฉันออกไปจากที่นี่ได้คุณจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกเลย...แม็กซ์...ฉันเกลียดคุณ คุณมันอาชญากร...คุณมัน...”

เป็นเวลานานทีเดียวที่บุษราคัมบริภาษด้วยสารพัดคำว่าซึ่งหลั่งไหลออกมาหวังให้ร่างสูงใหญ่ที่ทาบทับตัวเธอไว้ได้ยินก่อนเสียงหวานจะเบาลงเรื่อย ๆ ร่างเล็กหายใจห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ