บทที่ 49 เชลยหัวใจมาเฟีย บทที่ 49

“อืม...อือ” ร่างอรชรหยัดยืนแทบไม่อยู่เมื่อริมฝีปากหนาบดเคล้าเบา ๆ ลงบนเนื้ออุ่นบนกลีบปากชุ่มฉ่ำ สำหรับเขาแล้วบุษราคัมเหมือนดอกไม้งามรอรับหยาดฝน ลิ้นหนายังซอกซอนและพลิ้ววนอยู่ในปากนุ่ม เย้ายั่วไปตามเพดานและกระพุ้งแก้มอ่อน หยอกเอินปลายลิ้นเล็กและแตะใต่บนไรฟันจนเขาเองก็แทบจะอดกลั้นไว้ไม่อยู่

“บีน่า......

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ