บทที่ 11 เดินเข้าถ้ำเสือ
“นายให้คุณเข้าไปพบที่ห้อง คาเซียรูม”
“ตรงไหนคะ”
โมริมองสายตาไม่พอใจที่ตวัดมองเธอด้วยความขุ่นเคือง ที่เธอถามเพราะเธอไม่รู้จริง ๆ ถ้าไม่ถามเธอที่เป็นพนักงานแล้วจะให้เธอไปถามใคร
“ชิ! อีพวกบ้านนอกนี่จริง ๆ เลย”
“นิ เธอ! มีหน้าที่ทำงานบริการก็ทำให้มันดี ๆ หน่อย และฉันไม่ได้มาจากบ้านนอก และคนบ้านนอกก็เป็นคนเหมือนเธอ” หญิงสาวตวัดเสียงบอกพนักงานอย่างไม่พอใจเล็กน้อยที่อีกฝ่ายปฏิบัติกับเธอเหมือนผู้หญิงมาขอส่วนบุญ
“เดินตรงเข้าไปทางนั้นแล้วเลี้ยวซ้ายจะมีป้ายหน้าห้องบอกอยู่”
“ขอบใจ” เธอขอบใจไปส่ง ๆ และรีบลากกระเป๋าเดินทางเข้าไปตามที่หญิงสาวจุดประชาสัมพันธ์บอกทันที
สองขาเรียวเดินไปตามทางเดินที่ตลอดทางลาดยาวมีแค่แสงไฟสลัวจากไปสีแดงเพียงแค่นั้น และทางเดินก็เงียบเหมือนไม่มีใครเลย
“ติดไฟให้มันสว่างหน่อยมันจะตายกันรึไง”
เธอบ่นไปและหยิบโทรศัพท์มาเปิดไฟส่องทางเพราะมันมืดแล้วเธอไม่สามารถมองเห็นตัวอักษรป้ายชื่อหน้าห้องได้ “คาเซียรูม” เมื่อเธอเจอห้องที่ต้องการจึงผลักเข้าไปในทันที
“ว้าย! ขอโทษค่ะ”
ทันทีที่เธอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องตกใจเพราะจากข้างนอกเสียงมันเงียบ แต่พอเปิดเข้ามามีแต่เสียงเพลงและมีแต่สาว ๆ หลายคนกำลังยืนเต้นรูดเสา ทุกคนต่างหันมามองเธอเป็นตาเดียว
และที่เธอตกใจเพราะเห็นพวกเขากำลังบรรเลงกิจกรรมกันอย่างสนุกทั้งที่เธอเปิดประตูเข้ามาก็ไม่มีทีท่าจะหยุดการเคลื่อนไหวที่กำลังตอกเข้าตอกออกจากหญิงสาวนางนั้น เธอได้ยินเสียงเธอครางและยิ้มออกมาด้วยความสุข
เธอกำลังปิดประตูลงแต่ก็มีเสียงดังที่คุ้นเคยเอ่ยออกมาเสียก่อน
“เข้ามาก่อนสิ”
เธอหันไปตามเสียงที่บอก ก็เห็นเป็นเขา เจแดน ที่กำลังนั่งสูบบุหรี่ในที่มืด ถ้านี่เป็นเขาแล้วคนที่กำลังบรรเลงกิจกรรมนั่นเป็นใคร
“ไงสาวน้อย ฉันไม่รู้ว่าเธอจะมา แฮก ๆ ฉันจะได้หยุดรอเธอ” ดีแลนเอ่ยบอกด้วยเสียงเหนื่อยหอบที่กำลังเข้าได้เข้าเข็มกับผู้หญิงคนหนึ่ง
“เข้ามาสิหรือจะต้องไปอัญเชิญเข้ามา”
เจแดนพูดอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุ เธอจึงสาวเท้าเข้ามาและมายืนอยู่ตรงหน้าเขา ถึงแม้จะมีเสียงครางและเสียงจังหวะการสอดใส่ดังให้ได้ยิน แต่เธอก็ฝืนเก็บมันเอาไว้แล้วมายืนตรงหน้าเขา เจแดน
“ฉันเบิกเช็คไม่ได้ มันต้องเซ็นลายเซ็นจากพวกคุณสองคน” เธอยืนให้เขาดู เจแดนแค่เปรยตามองและสูบบุหรี่พ่นควันขาวใส่หน้าเธอ
“งั้นก็ต้องรอให้ไอดีแลนมันเสร็จก่อน คงอีกนานเธอมานั่งก่อนสิ” ว่าเสร็จเขาก็ถีบเก้าอี้มาให้เธอนั่ง
“ขอบคุณ” เธอบอกเขาด้วยเสียงแข็งและพยายามไม่มองคนที่กำลังร่วมรักกันตรงหน้าเธอ แต่เสียงมันก็ดังให้ได้ยินตลอด
เธอเหลือบมองก็เห็นดีแลนมองมาที่เธอเช่นกันทั้งที่เขากำลังจัดการผู้หญิงคนนั้นอย่างดุเดือด แต่สายตาของเขาก็มองมาที่เธออย่างน่ากลัว เธอจึงหันกลับมามองแฝดคนนั่งข้าง ๆ ของเธอแทนก็เห็นเขามองมาทางเธออยู่ก่อนแล้ว
“เออ...คะ คือ” เธอเอ่ยตะกุกตะกักไปด้วยความเขินอาย ยิ่งดวงตาแข็งกร้าวนั้นมองมาที่เธอใจเธอก็ยิ่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“ดื่มไรหน่อยไหม” เจแดนถามด้วยสายตาเหมือนหมาป่าที่หิวกระหายจ้องมองมาที่เธอ
หญิงสาวริมฝีปากแห้งผากและแอบเลียเล็กน้อยเพื่อให้เกิดความชุ่มชื่น ทุกการกระทำนั่นอยู่ในสายตาของเขาตลอด เจแดนหัวเราะในลำคอและรินไวน์ใส่แก้วใบสวยแล้วยื่นให้กับเธอ
“ฉันไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์ค่ะ”
“ดื่มมันซะ” เขาไม่ฟังและพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นการสั่งให้เธอดื่ม
โมริรีบหยิบแก้วไวน์ในมือของเขาและรีบกระดกจนหมดแก้วด้วยอาการสั่น ๆ
“หึ คงคอแห้งสินะ ดื่มอีกหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่าเขาเทลงมาให้อีกครึ่งแก้ว
เธอต้องการปฏิเสธแต่ก็เห็นสายตาของเขาที่เป็นแกล้มสั่งว่าถ้าเธอไม่ดื่มเขาจะจับเธอกรอกปากด้วยมือของเขาเอง และเป็นอีกหนึ่งครั้งที่เธอกระดกขึ้นดื่มด้วยความประหม่าและความกลัวจนหมดแก้วอีกครั้ง
“เฮ้อ แคก แคก!” เธอสำลักออกมาทันทีที่กลืนน้ำไวน์อึกสุดท้ายเข้าไป
“หึ ดื่มทีเดียวหมดแก้วขนาดนั้น ฉันก็คิดว่าเธอต้องการจะดื่ม ดื่มไม่เป็นก็ควรแค่จิบสิ” เจแดนเอ่ยถามและรินไวน์ให้เธออีกครั้ง “แค่จิบเข้าใจไหม” ก่อนที่หญิงสาวจะยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้งเขาก็เอ่ยเตือนอีกครั้ง เธอจึงยกขึ้นจิบแบบที่เขาบอกเธอ
“อีกนานไหมคะ ฉันไม่อยากอยู่ในนี้นาน ๆ”
เธอบอกเขาไปตามตรง เพราะเธอไม่อยากได้ยินเสียงผู้หญิงหลายคน และเสียงกิจกรรมร่วมรักที่หนึ่งในนั้นเป็นดีแลนที่กำลังร่วมวงอยู่ด้วย และมีผู้ชายอีกคนที่เธอไม่รู้จัก
“คุณไม่ไปรวมวงกับเขาด้วยเหรอคะ” เธอไม่รู้จะคุยอะไรจึงเอ่ยถามออกไปอย่างไม่คิด
“ฉันพึ่งเสร็จ”
โมริหัวเราะไปด้วยความตลกตัวเองเธอก็ควรรู้อยู่แล้วสิว่าเขาคงไม่พลาดหรอกไปถามอะไรโง่ ๆ แบบนั้น
“เธอมาที่นี่ถูกได้ยังไง” เจแดนถามและยกบุหรี่ขึ้นมาสูบและพ่นควันใส่หน้าของหญิงสาวอย่างแกล้ง ๆ
“แค่ก ๆ คุณอย่าพ่นใส่หน้าฉันสิ ฉันไม่ชอบบุหรี่”
“ไม่ชอบเธอก็ควรทำตัวให้ชินนะ เพราะต่อไปเธอน่าจะต้องได้กลิ่นบุหรี่ไปอีกนาน”
“ห๊ะ! เอ่อ ฉันไม่เข้าใจ”
“บอกมาได้ยัง ว่าเธอมาที่กาสิโนถูกได้ไง” เขาไม่บอกอะไรเธออีก และถามเธออีกครั้งว่ามาสถานที่นี้ถูกได้ยังไง
“พนักงานธนาคารบอกมาให้ค่ะ เพราะฉันเบิกเช็คไม่ได้”
“5 แสนยูโรพอเหรอ”
เขาหยิบกระดาษเช็คขึ้นมาดูและถามเธอเสียงนิ่งที่เห็นหญิงสาวเขียนจำนวนเงินที่เธอเคยตกลงไปกับพวกเขาเมื่อสองวันก่อนลงไป
“พอค่ะ ฉันไม่ได้ใช้อะไรมากอีกอย่างมันเยอะสำหรับฉันแล้วค่ะ”
“ถ้าให้มากกว่านี้เธอสนใจไหม” เจแดนเอ่ยถามและเปรยตามองมาที่หญิงสาวที่เริ่มมีเหงื่อผุดออกที่ใบหน้าของเธอเต็มขอบไรผม
“เอ่อ ฉะ ฉันรู้สึกแปลก ๆ ค่ะ ห้องน้ำอยู่ทางไหนคะ”
“ไง ฉันถามถ้าให้เยอะกว่านี้สนใจไหม” เจแดนจับใบหน้าเล็กเรียวรูปไข่ของหญิงสาวไว้แน่น ให้เธอสบตาเข้ากับเขา
“มะ ไม่ ฉันอยากเข้าห้องน้ำ หะ ห้องนะ น้ำอยู่ไหน” เธอเอ่ยเสียงตะกุกตะกักเพราะตัวเธอด้านในมันรู้สึกแปลก ๆ มันร้อนวูบวาบและทรมานเหลือเกิน
“ชู่วว~~” เจแดนเอานิ้วชี้เรียวยาวของเขามาสัมผัสที่ริมฝีปากหญิงสาวให้เธอเงียบ และจับให้เธอเข้ามานั่งที่ตักของเขา
“ว้าย อะ ยะ อย่านะ คะ คุณกำลังจะทำอะไร”
“มาทวนความจำกันหน่อยไหม”
สงสารน้องเถอะกีพังไปหมดแล้วค่าาา
สปอย
“อือ เอามือของคุณออกไปนะ”
“ตัวของเธอสั่น”
“อื้อ คุณแอบเอาอะไรให้ฉันกินใช่ไหม”
“หึ ยาปลุกเซ็กซ์นะ”
