บทที่ 2 เด็กเลี้ยงวิศวะ ตอนที่ 1 คนในความลับ
ตอนที่ 1 คนในความลับ
เสียงนาฬิกาปลุกทําให้คนตัวเล็ก
ที่นอนอยู่บนเตียงกว้างรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
หญิงสาวลืมตาตื่นด้วยความรู้สึกปวด
เมื่อยไปทั้งร่างกายกับเหตุการณ์ที่เกิด
ขึ้นเมื่อคืนนี้
ข้างกายของเธอยังมีใครอีกคน
นอนอยู่ด้วยกัน เขาเองไม่ได้สวมใส่
อะไรเฉกเช่นเดียวกันกับเธอ
เพียงได้เห็นแค่นั้นความทรงจํา
ของเธอก็ผุดภาพบางอย่างขึ้นมาทําให้
คนตัวเล็กหน้าเห่อร้อนออกมาไม่น้อย
เลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอกับเจ้าของ
เตียงหลับนอนด้วยกัน แต่เป็นครั้งที่
สามแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นความ
เต็มใจของเธอเอง
ลูกปัด หญิงสาววัยสิบเก้าปี เธอ
จะเข้าสู่อายุยี่สิบในอีกอาทิตย์หน้า ใน
ตอนนี้หญิงสาวเรียนอยู่ชั้นปีที่ 1 ใน
มหาวิทยาลัยชื่อดังที่ใคร ๆ ก็รู้จักกัน
อย่างมหาวิทยาลัยXXX การที่ได้เข้า
มาเรียนที่นี่เป็นความฝันของเธอเลยก็
ว่าได้จุดเริ่มต้นของการมาเรียนที่นี่เธอ
ต้องอ่านหนังสืออย่างหนักก่อนจะสอบ
ขอทุนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ถึงแม้จะ
เป็นทุนเพียงครึ่งเดียว แต่สําหรับเธอ
แล้วมันก็เป็นสิ่งสําคัญมาก ๆ
เธอไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่
ร่ํารวยอะไร จะเรียกว่ายากจนก็ไม่ผิด
แต่เพราะความจนนี่แหละทําให้เธอ
กระเสือกกระสนตัวเองจนเข้าเรียนที่นี่
ได้สําเร็จ ใคร ๆ ก็รู้ดีว่าคนที่จบจาก
มหาวิทยาลัยแห่งนี้มักประสบผลสําเร็จ
กันทั้งนั้น ได้เข้าทํางานในบริษัทยักษ์
ใหญ่ ไปสมัครงานที่ไหนใคร ๆ ก็อ้า
แขนรับ เพียงแค่เห็นว่าจบจากที่ไหน
มา ทุกอย่างกําลังเป็นไปได้ดีถ้าหาก
ไม่ใช่ว่าเธอถูกขโมยเงิน คนที่ขโมยก็
คือรูมเมตที่อยู่ด้วยกัน
ในตอนนั้นเธอต้องจ่ายค่าเทอม
ครึ่งหนึ่งที่เธอต้องชําระเอง แต่ทุกอย่าง
ก็พังลงต่อหน้าต่อตาหญิงสาวไม่มีทาง
เลือกจึงต้องไปทํางานกับเพื่อนอีกคนที่
สนามแข่งรถ และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่
ทําให้เธอได้รู้จักกับหลุยส์
เขาเป็นเจ้าของสนามแข่งรถที่
เธอไปทํางาน แถมยังเป็นรุ่นพี่ใน
มหาวิทยาลัย ถึงแม้จะคนละคณะแต่เธอ
ก็พอรู้จักเขาอยู่บ้าง ใคร ๆ ก็บอกว่าเขา
นั่นนะเสือตัวดีเลย มีสาว ๆ มากมาย
เข้าหาตลอด ไม่เคยคบหาใครจริงจัง
สักคน เพราะความน่าตาดีและร่ํารวย
ไม่แปลกที่ใคร ๆ ต่างก็ให้ความสนใจ
ครั้งแรกที่เห็นหน้า
เธอไม่เคยชอบขี้หน้าของเขาเลย
ท่าทีที่ดูร้าย ๆ หล่อก็จริงแต่ร้ายแบบนี้
เธอก็ไม่คิดยุ่งเกี่ยวด้วยหรอก เขายื่น
ข้อเสนอมาให้เธอ บอกให้เธอเป็นเด็ก
ของเขา เป็นนางบําเรอของเขา ใน
วินาทีแรกที่ได้ยินทําเอาหญิงสาวโมโห
ไม่น้อยเลย เธอต่อว่าเขากลับไป ไม่มี
วันที่จะยอมทําตามที่เขาต้องการ
แต่ทว่าชีวิตก็ไม่มีทางเหลืออะไร
มากมายนัก พอถึงวันที่ต้องจ่ายค่า
เทอม ไม่งั้นเธอต้องถูกเชิญออก ท้าย
ที่สุดเธอก็ต้องทําสิ่งที่ฝืนใจตัวเองคือ
การกลับมารับข้อเสนอของเขา
“อืม” เสียงทุ้มดังขึ้น เมื่อรู้สึกตัว
ตื่นขึ้นมา เขามองเห็นคนตัวเล็กที่กําลัง
จะลงจากเตียง มันเป็นภาพที่คุ้นตาเสีย
แล้ว
“มีเรียนเหรอ” เขาถามเมื่อเห็นว่า
เธอตื่นตั้งแต่เช้า คนตัวเล็กชะงักเมื่อ
ได้ยินเสียงอีกคนก่อนจะตอบกลับมา
“ค่ะ ลูกปัดอาบน้ําก่อนนะคะ” เธอ
ต้องทําเวลาเพราะเมื่อคืนถูกเขาเอา
เปรียบจนแทบไม่ได้นอน ดีที่ตื่นไหวไม่
งั้นไม่ได้ไปเรียนแน่
ผ่านไปไม่นานสักเท่าไรนัก
คนตัวเล็กในชุดนักศึกษาก็นั่ง
แต่งหน้าอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนที่
ชายหนุ่มจะลุกขึ้นไปอาบน้ําเหมือนกัน
เขาไม่มีเรียนแล้วเพราะอยู่ในช่วง
ฝึกงาน ในตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ปี 4 เขา
เรียนวิศวะจบมาก็คงดูแลกิจการของ
ครอบครัวแล้วก็ธุรกิจของเขาและที่ทํา
กับเพื่อนด้วย
นึกย้อนกลับไปในครั้งแรกที่รู้จัก
กับคนตัวเล็ก เรียกได้ว่าเขาถูกใจเธอ
ตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งถูกคนตัวเล็กต่อว่าก็
ยิ่งทําให้เขาอยากจะเอาชนะเธอ และ
สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เขาต้องการ
เพราะเธอกลับมาหาเขาอีกครั้ง
ยอมรับข้อเสนอที่เขาเคยให้เธอไป ใน
ตอนแรกก็จะเล่นตัวเปลี่ยนใจดัดนิสัยที่
แสนพยศของหญิงสาว
แต่พอเห็นเธอขอร้องอ้อนวอน
คุกเข่าตรงหน้าก็ทําให้ชายหนุ่มพอใจ
มาก ๆ
หลุยส์ยังจําค่ําคืนนั้นได้เป็นอย่าง
ดีเธอตกเป็นของเขา แถมสิ่งที่เขาได้
มาก็คุ้มแสนคุ้มเพราะเธอไม่เคยผ่านมือ
ใครมาก่อน ได้ยินเหตุผลว่าทําไมคน
ตัวเล็กถึงเปลี่ยนไป เขาก็รู้สึกเห็นใจ
เธอที่ถูกขโมยเงินไป เงินนั้นสําคัญกับ
หญิงสาวมาก เพราะถ้าไม่มี เธอต้องถูก
ไล่ออกจากมหาวิทยาลัย เขาจึงทําข้อ
ตกลงกับเธอโดยการจะเลี้ยงดูเธอตลอด
การที่เธอเรียนอยู่ แต่เรื่องทุกอย่างต้อง
เป็นความลับแค่นั้นเอง
เขาไม่เคยคิดที่จะคบหากับใคร
เพราะยังสนุกกับการใช้ชีวิต อีกอย่าง
เขาเองก็ไม่ได้ว่างขนาดนั้น งานเขา
ท่วมหัวไปหมด
ในแต่ละวันต้องจัดการหลายเรื่อง
แค่ต้องการใครสักคนเป็นที่ระบายบน
เตียงเท่านั้นและเธอก็ยอมรับข้อเสนอ
ของเขาได้ ทุกอย่างก็จบลงด้วยดีเขา
ได้เธอได้ก็เท่านี้แหละ
28/02/68 07:37 บช X-1751 เงิน
เข้า 50,000.00 คงเหลือ 90,412.17 บ.
เสียงแจ้งเตือนทําให้คนตัวเล็กที่
แต่งหน้าอยู่ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะ
เห็นว่าเป็นจํานวนเงินที่ชายหนุ่มมักจะ
โอนให้เธอในทุก ๆ เดือน หญิงสาวก็
หันหน้าไปหาอีกคนก่อนจะเอ่ยปาก
ขอบคุณออกไป
“คืนนี้ฉันกลับช้า ไม่ต้องรอกิน
ข้าว”
“ค่ะ” เธอตอบรับเขาอย่างว่าง่าย
และก็ความว่าง่ายของเธอนี่แหละถูกใจ
เขาเป็นที่สุด
ชายหนุ่มขยับกายมาใกล้ก่อนจะ
หอมแก้มคนตัวเล็ก ทุกครั้งที่อีกฝ่ายทํา
แบบนี้มันทําให้หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะ
รู้สึกหวั่นไหว แต่ทุกครั้งที่รู้สึกอย่างนี้
เธอก็จะร้องบอกตัวเองในใจเสมอว่า
ห้ามหวั่นไหวให้กับเขา เพราะรู้ดีว่า
สถานะของเธอกับเขาเป็นแบบไหน อีก
อย่างเมื่อถึงเวลาความสัมพันธ์ก็ต้องจบ
ลง เพราะงั้นถ้าหากเธอไม่ต้องการที่จะ
เจ็บปวดก็คือห้ามรักเขานั่นเอง
ลูกปัดเดินทางมาเรียนโดยเธอจะ
นั่งรถแท็กซี่มา ความสัมพันธ์ระหว่าง
เธอกับหลุยส์น้อยคนที่จะรู้มีเพื่อนของ
เขาและก็น้ําค้างเพื่อนสนิทของเธอ
เท่านั้น เธอกับเขาไม่เคยออกไปไหนมา
ไหนด้วยกันเลยสักครั้ง ก็อย่างที่บอก
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ต้องอยู่ในความ
ลับ
ในตอนแรกเธอก็ไม่คิดเหมือนกัน
ว่าตัวเองจะกลายมาเป็นแบบนี้ได้ แต่
ความจนมันน่ากลัว อนาคตที่เธอวาด
ฝันมันก็ต้องใช้เงินทั้งนั้น เพราะงั้นใคร
จะว่าอะไรเธอไม่คิดสนใจ ที่ตัวเองต้อง
มาเป็นเด็กเลี้ยงของเขา ต่อให้มีใครรู้
เรื่องนี้ก็เถอะ
เธอไม่สนใจ
นี่มันชีวิตเธอ เธอต้องดิ้นรนที่สุด
มัวแต่แคร์คําพูดของคนอื่นเธอคงอด
ตายพอดี
“มานานแล้วเหรอ” น้ําค้างเอ่ย
ถามหลังจากที่เห็นคนตัวเล็กนั่งอยู่ใน
ห้องเรียน
“เพิ่งมาได้ไม่ถึงสิบนาทีฉันคิดว่า
ฉันสายแล้วนะเธอยังสายกว่าฉันอีก”
น้ําค้างยิ้มแห้งออกมา เธอตื่นสายจึง
เกือบมาเรียนไม่ทัน
“บ่นอีกแล้วคุณแม่” เพราะลูกปัด
เป็นคนตั้งใจเรียนมาก ๆ หญิงสาวจึง
มักบ่นเวลาที่น้ําค้างมาสายแบบนี้
“อาจารย์มาแล้วค่อยคุยกัน” พอ
เห็นว่าอาจารย์เข้าสอนแล้วหญิงสาวจึง
หันหน้าไปสนใจข้างหน้าแทน คนตัว
เล็กเคลียร์หนังสือเรียนพร้อมไอแพดที่
จดเรื่องที่อาจารย์สอนเอาไว้เพราะต้อง
รักษาผลการเรียน ทําให้เธอต้องใส่ใจ
มากเป็นพิเศษ เธอจะไม่มีทางยอมให้
ทุนหลุดแน่นอน เพราะค่าเทอมที่นี่แพง
มาก ๆ ขนาดเธอจ่ายแค่ครึ่งเดียวยัง
รู้สึกว่าแพงเลย
หลังจากที่เรียนเสร็จสองสาวก็
เดินมายังโรงอาหารของคณะก่อนจะนั่ง
ทานข้าวพร้อมพูดคุยอะไรไปเรื่อย
เปื่อย ในรั้วมหาวิทยาลัยคนที่ลูกปัด
สนิทที่สุดก็คือน้ําค้าง
เมื่อก่อนมีอีกคน ก็คนที่เคยอยู่
ด้วยกันแต่พอหลังจากที่ผู้หญิงคนนี้
ขโมยเงินเธอไป อีกฝ่ายก็ไม่ยอมมา
เรียน ได้ยินอีกทีคือลาออกไม่เรียนแล้ว
นึกถึงทีไรคนตัวเล็กก็โมโหทุกครั้ง เธอ
อุตส่าห์ทํางานอดหลับอดนอนเพื่อที่จะ
เก็บเงินจ่ายค่าเทอม แต่พอกดเงินออก
มาจะไปจ่ายแค่เธอไปอาบน้ําออกมาอีก
ทีเงินก็หายแล้วแต่จะโทษผู้หญิงคนนั้น
คนเดียวก็ไม่ถูกเพราะเธอเองก็สะเพร่า
คิดว่าเก็บดีแล้วคงไม่หายแต่ก็หายไป
จนได้อยู่ดี
“ได้ข่าวว่าค่ายจิตอาสาพวกกลุ่ม
พี่หลุยส์จะไปกับพวกเราด้วย เธอรู้เรื่อง
หรือเปล่า”
“ไม่อะ ไม่ได้ยินพี่หลุยส์พูดอะไร
เลย”
“ฉันก็เพิ่งรู้เนี่ยแหละนึกว่าเธอรู้
แล้ว” ลูกปัดพยักหน้า เธอไม่ได้พูดคุย
กับอีกฝ่ายในเรื่องนี้ แล้วเขาก็ไม่ได้
บอกเธอว่าค่ายจิตอาสาสัปดาห์หน้าเขา
จะไปด้วย
“เห็นว่าปีสุดท้ายแล้วก็เลยอยาก
ไปกัน”
“รู้ดีจัง อย่าบอกนะพี่เพลิงบอก
มา” น้ําค้างพยักหน้า เพราะเธอก็ได้ยิน
จากปากของเพลิงนั่นแหละ ชายหนุ่ม
เป็นเพื่อนในกลุ่มของหลุยส์แถมก็กําลัง
คบหากับเธออยู่ด้วย
น้ําค้างนึกย้อนกลับไปว่าความ
สัมพันธ์ของเธอกับรุ่นพี่หนุ่มเป็นมายัง
ไงก็งง ๆ เหมือนกัน เพราะอีกฝ่ายไม่
เคยสนใจใครง่าย ๆ เธอไปชงเหล้าให้
กับเขาพร้อมกับที่ลูกปัดไปเจอหลุยส์
ครั้งแรกนั่นแหละ
ชายหนุ่มไม่พูดคุยอะไรกับเธอ
เลยบอกแค่ว่าให้เธอนั่งเงียบ ๆ อย่าพูด
มากก็เท่านั้น แต่พอเจอหน้ากันบ่อย
สุดท้ายมาคบกันตอนไหนก็ไม่รู้
“อืม” พอนึกถึงหน้าคนรักน้ําค้าง
ก็ยิ้มหวานออกมา
“อิจฉาคนมีความรักจัง”
“เฮ้อ เธอก็มีไหม พี่หลุยส์ไง”
“ไม่ใช่เสียหน่อย อย่าพูดดังไป
เดี๋ยวมีใครได้ยิน อีกอย่างเธอก็รู้ว่าเรื่อง
ของเรากับพี่หลุยส์เป็นความลับ”
น้ําค้างถอนหายใจออกมา ในบางครั้ง
เธอก็ไม่เข้าใจรุ่นพี่หนุ่ม ในเมื่อก็ถูกใจ
เพื่อนของเธอแต่ทําไมถึงให้อยู่แค่
สถานะลับ ๆ แบบนี้
