บทที่ 113 Chapter 113

เห็นผิวอมแดงอมเขียวแล้ว พราวพิลาสน้ำตารื้น

“ขี้แยจัง ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร”

“พราวห่วง คุณเจ็บตัวเพราะพราวแท้ๆ”

แล้วหญิงสาวก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง ชีคหนุ่มหัวเราะขำเบาๆ ดึงร่างนุ่มเข้าไปตระกองกอด ทั้งจูบพรมไปตามนวลหน้า ไล่ความเย็นชืดจากอากาศออกไปด้วยความอุ่นของริมฝีปาก โชคดีที่เป้เล็กๆ ของเขายังติด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ