บทที่ 139 คนหัวใจหัก

ห้องนั้นทั้งสลัวและคับแคบ

มีเพียงเตียงเรียบๆ โต๊ะหนึ่งตัว และโคมไฟสีเขียวเก่าๆ ตัวหนึ่ง

แก้วน้ำใบหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ ดูราวกับเพิ่งถูกรินมาใหม่ๆ

กระดาษสีขาวกับปากกาที่กำลังตวัดไปมาบนนั้น เกิดเป็นเสียงขูดขีดที่พาให้ย้อนนึกถึงวันวานก่อนยุคคอมพิวเตอร์ สมัยที่นักเขียนต่างทุ่มเทจมจ่อมอยู่กับงานของตน

เน...