บทที่ 145 เมืองเล็กเคาน์ตี้

“นี่ คุณเทย์เลอร์ พรุ่งนี้บ่ายสามโมงว่างไหมคะ”

ฉันเหลือบมองนาฬิกา เกือบทุ่มแล้ว และซิลเวอร์ไลท์ซิตี้ก็อยู่ห่างออกไปราวสี่ชั่วโมงหากขับรถ ฉันไม่ได้ว่าอะไรเรื่องขับรถหรอก แต่โซอี้ดูหน้าแดงๆ เหมือนจะไม่สบาย

ฉันเพิ่งส่งข้อความไปหาบ็อบ โกหกไปว่ารถมีปัญหาโดยไม่ได้เล่าสถานการณ์จริง เราตัดสินใจจะพักค้างคื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ