บทที่ 153 ไม่ถูกคุกคาม

ในคาเฟ่เงียบกริบ

ผมนั่งอยู่ตรงข้ามกับชาร์ลส์ รินน้ำใส่แก้วของตัวเองแล้วค่อยๆ ดื่มอย่างไม่รีบร้อน ผมไม่ได้เร่งรีบอะไร และไม่ได้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะเลยสักนิด ผมเป็นเหมือนนายพรานที่เมื่อพบเห็นเหยื่อแล้ว กลับไม่เหนี่ยวไกในทันที แต่รอให้เหยื่อเข้ามาใกล้และลดการป้องกันตัวลง

ข้อสันนิษฐานทั้งหมดขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ