บทที่ 175 ผมหงอก

เสียงสะอื้นของแฟรงก์ทำลายความเงียบสงัดยามบ่ายราวกับเสียงกระจกที่แตกละเอียด ปลดปล่อยเสียงร่ำไห้ที่ซ่อนอยู่หลังตู้โชว์ออกมา

ในชั่วพริบตา เสียงนั้นก็ดังก้องไปทั่ว และทุกคนก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน

ไม่กี่เดือนก่อน ตอนที่ผมไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมแทมมี่ ผมเห็นแฟรงก์ที่นั่น

เขาดูอ่อนแออย่างน่าใจหาย ทรุดกายน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ