บทที่ 202 ศิลปินมังงะ

ชายคนนั้นเอาแต่โค้งคำนับและกล่าวขอโทษ ไม่แม้แต่จะสนใจเก็บกระดาษที่ตกเกลื่อนอยู่บนพื้น เขาแทบจะคุกเข่าลงอยู่แล้ว

แม้ฉันจะไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไร แต่ก็น่าจะเป็นคำขอโทษนั่นแหละ

เขาเป็นชายหนุ่มที่ดูอายุน้อยกว่าโซอี้เสียอีก รูปร่างค่อนข้างผอมบาง สูงราวห้าฟุตเก้านิ้ว ไว้ผมยาวแสกกลางตามแบบฉบับ สวมแว่นตากร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ