บทที่ 211 การศึกษาของโฮเวิร์ด

เราเดินออกจากตึกซากา

โซอี้เดินกระทืบเท้าออกจากประตู พลางบ่นพึมพำกับตัวเอง

“ฉันอยู่ในเมืองซิลเวอร์ไลท์มาตั้งยี่สิบกว่าปี แต่วันนี้กลับมาตกหลุมพรางซะได้ บ้าจริง! ฉันยังเด็กอยู่เลยนะ จะมาเล่นสงครามประสาทอะไรกับฉันนักหนา แถมยังมาเปรียบเทียบกับหมากรุกอีก เป็นการข่มกันชัดๆ มางัดข้อกับเด็กอายุยี่สิบกว่าเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ