บทที่ 222 คืนพายุ

แท็กซี่คันหนึ่งที่เปิดไฟ ‘ว่าง’ กำลังแล่นฝ่าสายฝนอย่างยากลำบาก ล้อรถลื่นไถลไปบนพื้นถนนที่เปียกแฉะ

ฉันกระชากประตูรถแล้วกระโจนเข้าไป ผมที่เปียกชุ่มแนบติดอยู่กับหน้าผาก มีหยดน้ำไหลรินลงมาตามแก้ม

คนขับเหลือบมองฉันผ่านกระจกมองหลัง แววตาของเขาฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย

“ไปที่นี่ค่ะ! ช่วยรีบหน่อยนะคะ! ฉันมีเร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ