บทที่ 229 พื้นหลังของรูเบน

ห้องทำงานกว้างขวางว่างเปล่า มีเพียงเสียงของคลิฟฟอร์ดที่ดังก้องไปทั่วห้อง

มันเป็นน้ำเสียงที่สงบนิ่งเด็ดขาด แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนค้อนปอนด์ทุบลงกลางอกของรูเบน ทำให้สายตาของเขาพร่ามัวและขาอ่อนแรง

“ดีนคือคุณปู่ของฉันค่ะ ท่านเองก็มาจากฟีนิเซียเช่นกัน”

สายตาของคลิฟฟอร์ดจับจ้องใบหน้าที่ตกตะลึงของรูเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ