บทที่ 230 อำลา

สามวันต่อมา สนามบินก็คลาคล่ำไปด้วยผู้คน ท้องฟ้านอกหน้าต่างกระจกบานยักษ์ที่สูงจากพื้นจรดเพดานเป็นสีเทาหม่น กดทับลงมาประหนึ่งของหนัก

เครื่องบิน เหล่ายักษ์เหล็กกล้า ทะยานขึ้นและร่อนลงบนรันเวย์ นำพาเสียงอึกทึกของการเดินทางไปยังดินแดนอันไกลโพ้น

ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นจางๆ ที่ผสมปนเปกันระหว่างยาฆ่าเชื้อ...