บทที่ 50 ความงาม

เรากินมื้อเที่ยงกันจนเกือบบ่ายสอง

โซอี้พอใจกับมื้ออาหารนี้มาก ถึงจะดูผอมแห้ง แต่ให้ตายสิ เธอกินจุไม่ใช่เล่นเลย! เธอจัดการเนื้อไปคนเดียวตั้งหลายจาน

เธออิ่มจนแทบขยับตัวไม่ไหว ได้แต่เอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วครางออกมา “คุณนายสมิธคะ โทนี่ทำให้คุณต้องตามหาเขาตั้งนาน การเลี้ยงข้าวพวกเราสักมื้อเป็นอย่างน้...