บทที่ 64 ภาษาของดอกไม้เฮเทอร์ (2)

“คุณนายสมิธคะ” โซอี้ห่อคอแล้วเกาะมือฉันแน่น “ไม่ต้องกลัวนะคะ”

ฉันอดหัวเราะไม่ได้ โซอี้ต่างหากที่กลัวจนตัวสั่น มือที่บีบแขนฉันนี่แทบจะเจ็บ ฉันกระซิบ “โซอี้ ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่ตรงนี้กับเธอ”

โซอี้พึมพำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับฝ่ายจัดการอาคารที่ไม่ยอมซ่อมแซมตึก ขณะที่เธอมองลอดเข้าไปในอาคารเล็กๆ นั้น

บันไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ