บทที่ 47: คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

“ธนกร ฉันหิวหน่อยๆ แล้ว”

หลังจากกอดกันอยู่สักพัก ชลลดาก็เอ่ยปากขึ้น

ธนกรที่ยังคงตกตะลึงกับความคิดที่ว่าพิมพ์วดีคนก่อนถูกตัวเองบีบจนตายไปแล้ว ได้สติกลับคืนมา เขาไม่ได้มองชลลดาที่อยู่ในอ้อมแขน แต่กลับมองไปยังความมืดมิดยามค่ำคืนเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย และถามออกไปอย่างไม่ใส่ใจนัก “เธออยากกินอะไรล่ะ”

“ช่...