บทที่ 35 ทัณฑ์พิศวาสเถื่อน (50%)

“ปล่อยฉันนะ! ไอ้คนบ้า!” เธอตะเบ็งเสียงด่าทอด้วยความหวาดกลัวสุดฤทธิ์ แต่แทนที่จะปล่อยคนกักขฬะกลับแนบปากร้อนรุ่มลงมาตะโบมจูบอย่างดิบเถื่อน ขณะที่ฝ่ามือกระด้างเคล้นคลึงไปทั่วร่างสวยสะพรั่งอย่างย่ามใจ สัมผัสวาบหวามทำให้แม่สาวจอมพยศแทบเข่าอ่อน แต่ก็ยังพยายามขัดขืนเท่าที่จะทำได้

“ฉันบอกให้ปล่อย! คนเลว!...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ