บทที่ 39

ชารอนถูกกดลงกับผนังอย่างแน่นหนา และเธอไม่สามารถทำเสียงได้เมื่อมีมือใหญ่ปิดปากของเธอ

"อืม..."

ชารอนขัดขืนและดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง พยายามผลักบุคคลนั้นออกไป

“อย่าขยับ!”

เสียงแหบแห้งแต่ค่อนข้างคุ้นเคยดังก้องอยู่ในหูของเธอ “อีกสักครู่ข้าจะปล่อยเจ้าไป!”

ชารอนตกตะลึงเมื่อจำเสียงนั้นได้

เมื่อเห็นว่าเธอหยุดดิ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ