บทที่ 17: “”... ดีกว่าเรา "”

ลามัชตูเดินยิ้มย่องเจ้าเล่ห์เข้ามาอ้อมโต๊ะทำงานไป รีเบคกาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ เผยอยิ้มเชื้อเชิญ พลางเอียงศีรษะไปข้างหนึ่ง ข้อศอกวางอยู่บนที่เท้าแขน เธอกำลังใช้ปลายนิ้วมือประคองแก้มตัวเองอยู่

ลามัชตูโน้มตัวลงเล็กน้อย เอื้อมมือไปลูบไล้ลำคอของรีเบคกาอย่างแผ่วเบา เริ่มจากใต้ใบหูไล่ลงมาตามแนวไหปลาร้าที...