บทที่ 22 22

ร่างสูงลั่นคำพูดห้วนสั้นก่อนกระชากแขนเรียวให้ร่างบอบบางเดินตัวปลิวตามเขาไปกระทั่งถึงที่จอดรถ พนักงานชายคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาและส่งกุญแจแล้วเดินออกไปให้แต่ลลิลกลับสะบัดแขนจากมือหนาหนักที่บีบบังคับจนเป็นรอยแดงจ้ำ

“อาพีท...ทำไมถึงจะรีบกลับนักล่ะคะ แล้วเพื่อนของอาพีทล่ะคะ”

“เธอหมายถึงใคร นิโคลัสอย่างนั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ