บทที่ 19 19

นั่นเป็นคำพูดแรกที่หลุดออกจากปากของชายหนุ่มในช่วงเวลาบ่ายคล้อยหลังจากที่เดินไปมาหลายร้านแต่ก็ไม่ได้มีอะไรติดมือมาเลย รามนั่งอยู่ในท่าผ่อนคลายบนเก้าอี้ตรงข้ามกับหญิงสาวในมุมหนึ่งของร้านกาแฟ มือข้างหนึ่งของเขาวางอยู่บนขอบแก้วสีขาวตัดกับน้ำสีดำสนิทข้างใน ดวงตาคมกริบคู่นั้นจับจ้องอยู่บนใบหน้าของลักษมีรา...