บทที่ 46 46

สองข้างทางเต็มไปด้วยแมกไม้ขึ้นอยู่แน่นขนัด ลักษมีมองออกไปเบื้องหน้าทั้งที่ลึก ๆ แล้วเธอปรารถนาจะหันไปมองใบหน้าคมคายที่ไม่ได้เห็นมาเป็นเวลาหลายวัน ทว่าความเย็นชาของเขากลับปลุกเธอให้ตื่นมาพบว่าเขาไม่เคยแม้แต่จะสนใจอะไรสักนิด ไม่มีแม้แต่คำถามเล็ก ๆ น้อย ๆ ถึงอาการบาดเจ็บที่เขาเองเป็นคนสร้างมันให้เธอ

เ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ