บทที่ 47 47

“ผมว่าผมจะไปกับคุณด้วย”

ลักษมีอ้าปากจะคัดค้านแต่ก็ไม่ทันร่างสูงใหญ่ที่ก้าวลงไปจากรถเสียก่อน เมื่อประตูรั้วถูกเปิดชายหนุ่มจึงเห็นทางเดินทอดตัวเข้าไปสู่บ้านไม้ทรงโบราณ ข้างตัวบ้านเป็นโรงรถขนาดเล็กและมีสนามหญ้าปลูกต้นไม้ดูร่มรื่น หญิงสาวรีบเดินนำหน้าไปก่อนและเห็นว่าประตูเปิดแง้มไว้

“ใครน่ะ.....มีมี่!...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ