บทที่ 59 59

“คุณราม...ได้โปรด...อย่า....อย่า.....”เสียงแตกพร่าของหญิงสาวราวถูกกลืนไปกับเสียงคลื่นที่ซัดสาดท่ามกลางเวิ้งฟ้ามืดทะมึนภายนอก จู่ ๆ ความกลัวก็แล่นขึ้นมาอยู่เหนือสำนึกอันรัญจวนที่ทำให้เธอเจียนขาดใจ ความซาบซ่านกลับกลายเป็นความเจ็บปวดเมื่อความเป็นหญิงถูกล่วงล้ำเป็นครั้งแรกในชีวิต ปลายเล็บจิกลงบนแผ่นหลัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ