บทที่ 74 ตอนที่ 74

เขาตัดสินใจรับเอาไว้ในที่สุด แต่ก็มิวายตักเตือนเป็นนัย ด้วยตระหนักดีว่าเขายังเป็นคนแปลกหน้าสำหรับไร่กาแฟแห่งนี้

“ขอบคุณ… ขอบคุณมาก”

อดัมส์ละล่ำละลักขอบคุณเจ้าของไร่กาแฟ อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องระหกระเหินไปสมัครงานที่อื่น ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีคนรับเข้าทำงานหรือไม่

สัปดาห์ต่อมา

ตอนใกล้ค่ำ ร่างระหงของดา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ