บทที่ 13 6.2

“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วเด็กชายคนหนึ่งโตมาในครอบครัวที่สุขสันต์ พ่อแม่รักกันดี แต่แล้วสวรรค์ก็พังทลาย เมื่อเจ็ดปีต่อมาพ่อเกิดหลงนางผู้หญิงแพศยาหัวปักหัวปำไม่ลืมหูลืมตา”

พูดถึงตอนนี้ศิลาก็กลืนก้อนสะอื้นลงไป พร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่มอีกอึกใหญ่ และราวกับว่าเหล้านั้นมันไหลออกมาทางหางตาเมื่อชายหนุ่มร้องไห้...