บทที่ 7 3.2

ชายหนุ่มยิ้มพึงพอใจในคำตอบ เขาก้มหน้ามองร่องอกอวบอูมสลับกับใบหน้าสวยแล้วถาม

“ชุดชั้นในนี้อยากให้ฉันถอดให้หรือว่าจะถอดเอง”

แก้วดาราหน้าแดงจัด ทั้งอายทั้งโมโห คำถามนี้ไม่ว่าเธอจะเลือกแบบไหนก็อับอายเท่ากัน หญิงสาวกลืนน้ำตาลงคง พยายามตอบให้เขาฟังเข้าใจมากที่สุด

“ว่ายังไง” คนตัวโตเสียงแข็ง แววตาคาดคั้นมาดร้าย

หญิงสาวมองหน้าคมผ่านม่านน้ำตา หัวใจร้าวรานบอบช้ำ ก่อนจะสะบัดทั้งตัวออกมาจากคนใจร้าย แขนน้อยกอดอกปิดบังของสงวน สองเท้าถอยหนีแต่ถูกคนตัวโตขยับเข้ามารั้งไว้แล้วกระชากเข้าไปทั้งตัว

“ตั้งใจจะเล่นตัวเพื่อโก่งราคาหรือไง”

เสียงห้วนสั้นกระแทกใส่หน้าแก้วดารา เธอหลับตาพริ้ม เบือนหน้าหลบกระแสเสียงร้ายกาจ แต่ก็ถูกเชยคางกึ่งบังคับให้หันหน้าไปหา

“ฟังนะ! เธอไม่มีหรอกราคา เป็นแค่อีตัวขัดดอกที่รอลูกหนี้เอาเงินมาใช้ แล้วก็รอวันถูกไสหัวออกไปจากชีวิตฉัน เพราะฉะนั้นถ้าอยากได้ความเมตตาจากเจ้าหนี้อย่างฉัน เธอก็ควรทำตัวให้มันน่ารักกว่านี้หน่อย”

“คุณ” หญิงสาวจ้องหน้าเขาด้วยแววตาตัดพ้อ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครพูดจาดูถูกเหยียดหยามเธอขนาดนี้มาก่อน แต่สิ่งที่เขาพูดมันหมายความว่ายังไงกัน...ถ้าลูกหนี้ไม่เอาเงินมาคืน เขาก็จะไม่ปล่อยเธองั้นหรือ “คุณหมายความว่ายังไงคะ”

“เรื่องอะไร”

“เรื่องใช้หนี้” แก้วดาราสะอื้นแม้กระทั่งลมหายใจ ก่อนจะได้ยินฝ่ายนั้นหัวเราะ

“พวกเธอติดหนี้ฉัน ก็ต้องเอาเงินมาใช้ หรือไม่ก็ให้ฉันยึดบ้านที่พวกเธอซุกหัวนอนอยู่ แต่ถ้าไม่ยอม...เธอก็ต้องอยู่ที่นี่ เป็นทาสฉัน เป็นตุ๊กตายางให้ฉันจนกว่าจะตายจากกันไปข้างหนึ่ง”

ศิลาบอกเสียงดังลั่น อยากเห็นผู้หญิงคนนี้กัดลิ้นตายต่อหน้าเขาตรงนี้เสียจริง ถึงเวลานั้นเขาจะเปิดเพลงเรกเก้เต้นเมดเล่ย์ฉลองไปด้วยเสียเลย...คงสนุกพิลึก

“ไหนคุณบอกเราว่าคืนเดียว” แก้วดาราทวงถามทั้งน้ำตา ไม่เลิกดิ้นต่อต้านอ้อมกอดแกร่ง แล้วก็ได้เห็นคนตรงหน้าแสยะยิ้มเย้ยหยัน

“คืนเดียว?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว ซ่อนความฉุนเฉียวไว้เต็มกำลัง คำพูดและท่าทางผู้หญิงตรงหน้าเป็นที่กวนอารมณ์เขาเอามากๆ ดูสิ! คิดจะเอาตัวเองมาขัดดอกแค่คืนเดียว มันคุ้มกันแล้วหรือกับเงินจำนวนมหาศาลที่เขาเสียไปให้พวกเธอ คงไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอกนะที่ทำให้เจ้าหล่อนยอมมาที่นี่เพื่อขัดดอก

ท่าทางของเขาได้ทำให้แก้วดารารู้ว่าตัวเองโดนหลอก แต่ที่ไม่แน่ใจก็คือใครที่หลอกเธอ...พ่อเธอ หรือว่านายบ้าคนนี้หลอกพ่อมาอีกทีกันแน่

ยิ่งคิดยิ่งสับสน

ยิ่งคิดยิ่งไม่ได้คำตอบ...จะได้ก็แต่น้ำตาที่มันพรั่งพรูร่วงริน

“เงินมากมายขนาดนั้นแลกกับการได้นอนกับเธอแค่คืนเดียวเธอคิดว่ามันคุ้มกันแล้วหรือ สู้ฉันเอาเงินไปซื้อบริการผู้หญิงเป็นร้อยๆ มานอนด้วยคืนละคนสองคนแทนผู้หญิงสกปรกๆ แบบเธอไม่ดีกว่าหรือไง”

ชายหนุ่มเปรียบเทียบด้วยถ้อยคำร้อนแรงร้ายกาจ แก้วดารากัดริมฝีปากแน่นด้วยความคลั่งแค้น หญิงสาวง้างมือขึ้นหมายจะฟาดเข้าแก้มเขา ทว่าศิลาก็กันเอาไว้ได้พร้อมจับมือข้างนั้นเต็มแรงราวกับจะหัก

“นี่มันชีวิตจริง ไม่ใช่ในละครที่ผู้ชายจะยอมถูกผู้หญิงตบง่ายๆ เพราะถ้าเธอตบ...ฉันจะเตะไม่เลี้ยงเลยคอยดู ไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต” คนตัวโตย้ำชัดทีละคำ

คนตัวบางรู้ว่าเขาไม่ได้แค่ขู่ การพบเจอกันเพียงไม่ถึงชั่วโมงทำให้รู้อีกว่าคนตรงหน้าทั้งบ้าทั้งร้ายกาจ ข้อมือน้อยเจ็บแปลบๆ แต่ไม่อยากร้องออกมาให้เปลืองแรง เพราะมันก็เจ็บเท่ากัน ข้างในหัวใจครุ่นคิด ทำไมผู้ชายคนนี้ต้องพูดจารุนแรงกับเธอถึงขนาดนี้ ทั้งที่ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่เคยรู้จัก ใบหน้าค่าตาก็ไม่เคยเห็นกันมาก่อน เขาแค้นเธอมาแต่ชาติปางไหนกันหนอ...แล้วทำไมพ่อถึงส่งให้เธอมาเจอกับคนแบบเขา

“ยังอยากจะตบอีกไหม”

ชายหนุ่มแกล้งปล่อยมือเธอแล้วยิ้มท้าทาย เห็นคนตรงหน้าจ้องเขานิ่ง มือที่ค้างกลางอากาศลดลงข้างกายช้าๆ ก็ให้ได้สาแก่ใจยิ่งนัก ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ไม่กล้า

“ถอด” เขาผละถอยไปก้าวหนึ่งแล้วออกคำสั่ง สายตามองชั้นในตัวสวยแล้วยักคิ้วให้เธอ “...เสื้อในน่ะ”

แก้วดาราคิดว่าอย่างไรก็คงหนีไม่พ้นชะตากรรมนี้จึงค่อยๆ เอื้อมมือไปทางด้านหลังเพื่อปลดตะขอบราออกด้วยความกล้ำกลืน เธอสะอื้นไห้จนแทบไม่มีแรง แต่ยิ่งร้องก็ยิ่งเห็นแววตามาดร้ายสาแก่ใจของคนหัวใจกระด้างชัดขึ้น ไม่นานอกอวบก็ชูชันท้าทายสายตาชายหนุ่มทำให้อดไม่ได้ที่จะดึงเธอลงไปนั่งบนเตียงด้วยกัน

หญิงสาวสะดุ้งเฮือก หากพอจะลุกออกมากก็ถูกรวบไว้ทั้งตัวแล้วดึงขึ้นไปนั่งตัก แล้วจับเธอหันหน้าเข้าหา

“คุณปล่อยดิฉันนะคะ” แก้วดาราดิ้น แต่คนตัวโตก็รัดแน่นไม่ยอมปล่อยทำให้ทรวงอกเอิบบดเบียดเข้ากับใบหน้าคมคายเสียไม่ได้

“อยู่ใกล้กันแบบนี้ เธอจะได้ยินคำถามฉันชัดขึ้น” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเบาเยือกเย็น สายตาจดจ้องปทุมถันอวบอูมตรงหน้า อดไม่ได้ที่จะขยับเข้าไปรุกรานด้วยลิ้นร้อนจนคนตัวบางบิดกายเร่าๆ

หญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองไม่ปลอดภัย ต้องลนลาน ทุรนทุราย และรีบหนี ผิวกายที่มือหนาสัมผัสราวกับว่านาบด้วยถ่านไฟร้อนฉ่า นัยน์ตาสวยนั้นกำลังไหวระริก สองมือดันเขาออกและพยายามจะลุกจากท่วงท่าเย้ายวนน่าเกลียดนี้

“คุณคะ ได้โปรดอย่าเพิ่ง...”

“อย่าเพิ่งอะไร!!!”

คนถูกต่อต้านเงยหน้าจากทรวงอกสวยแล้วจ้องหน้าเธอด้วยความไม่พอใจ ใช่...เขารู้ว่าผู้หญิงควรเล่นตัวแต่พองามเหมือนกับคู่นอนหลายๆ คนของเขา แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้มันมากเกินไปจนเขาชักจะหมดความอดทน

“คือ...เอ่อ...คือว่า” แก้วดาราไม่รู้จะหาข้ออ้างะไรมาถ่วงเวลาดี จึงได้แต่เพียงอ้ำอึ้ง สมองเธอมันตื้อไปหมด ทั้งกลัวทั้งอาย

“งั้นก็อย่าทำให้ฉันต้องเสียอารมณ์” เขาว่าเสียงเกรี้ยว ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปหมายจะดูดดึงยอดถันสีชมพูอ่อนด้วยความกระหาย

แก้วดาราบิดตัวหลบแทบในทันทีพร้อมกับยกมือทั้งสองข้างกันเอาไว้ ทำให้ชายหนุ่มอยากจะทุ่มเธอลงพื้น ฐานที่ทำให้เสียอารมณ์

“อะไรอีก!!!” คนตัวโตสบถลั่นแก้วดาราตกใจแต่ทำใจแข็ง

“คุณยังไม่ทันได้ถามคำถามสุดท้ายเลยนะคะ” แก้วดาราว่าเสียงสั่น แรงสะอื้นทำให้อกนูนสะท้าน

แววตาฝ่ายชายอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อนึกได้ว่าตัวเองกำลังเล่นนอกกติกา ชายหนุ่มผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ หักห้ามอารมณ์ที่ไม่รู้ว่าเตลิดไปถึงไหนต่อไหนเอาไว้

“ฉันจะถามคำถามสุดท้าย” บอกกระซิบที่ข้างใบหู แก้วดาราหนีบคอทันทีเมื่อไรขนลุกเกรียว “ฉันไม่ใส่คอนดอมได้ไหม”

“คุณ!” แก้วดาราหันขวับมาแทบทันที คำถามนี้ทำให้นึกอยากจะเอาไม้ฟาดที่หัวเขาแรงๆ เหลือเกิน เธอบอกไปแล้วว่าเขาต้องใช้มัน ถ้าเขาไม่มี...เธอมีติดมาด้วย แล้วทำไมชอบถามคำถามเดิมซ้ำๆ อยู่ได้

ตอนนั้นเองที่ใบหน้างามชนเข้ากับจมูกโด่งของคนตัวใหญ่ ชั่วขณะหนึ่งเธอรับรู้ถึงกระแสบางอย่างในหัวใจ และจังหวะนั้นก็ถูกจับกายพลิกลงนอนกับเตียงโดยที่คนตัวโตกดไว้อีกแรง

“ฉันไม่อยากใส่ มันไม่สนุก...ไม่เสียว เข้าใจไหม” ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ สายตาอันมีแววท้าทายจดจ้องดวงตาหวานซึ้ง ลืมไปเสียสนิทว่าความมักง่ายอาจนำมาซึ่งความยุ่งยากในภายหลัง

“แต่เราต้องป้องกันนะคะ ดิฉันไม่ยอมให้ความสัมพันธ์ชั่วครั้งชั่วคราวมาทำให้ชีวิตพังหรอกค่ะ ทั้งโรค ทั้งการตั้งครรภ์...คุณคะได้โปรดเถอะค่ะ ใช้เถอะ” หญิงสาววิงวอนเสียงขาดห้วง

ศิลาหายใจฮึดฮัด ที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าขัดใจ เขาจะใช้หรือไม่มันไม่เคยสำคัญ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงพวกนั้นจะ ‘ไม่ท้อง’ แต่ชายหนุ่มกลับเห็นด้วยกับเธอเรื่องโรคติดต่อ เมื่อก่อนเขามัวคิดอะไรถึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยนะ

คนตัวโตผละออกจากเธอแล้วเดินไปยังตู้หัวเตียง แก้วดารารีบดึงผ้าห่มมาปิดทรวงอกแล้วมองเขา ชายหนุ่มเปิดลิ้นชักหยิบซองสีน้ำเงินเล็กๆ ออกมายื่นให้ หญิงสาวหน้าร้อนฉ่า จ้องสิ่งที่อยู่ในมือหนา ลำคอแห้งผากราวทะเลทรายกระหายน้ำ

“อย่าเอาแต่มอง มันคือหน้าที่เธอ” เสียงห้าวบอกเรียบๆ รู้สึกเหนื่อยที่จะต้องปั้นหน้าร้ายกาจใส่คนที่เข้าใจอะไรยากแบบเธอ

“ดิฉัน...” ไม่ใช่หญิงสาวไม่รู้ว่าชายหนุ่มต้องการให้ทำอะไร...แต่เธอไม่มั่นใจมากกว่าว่าจะทำมันได้

“เร็ว!”  คนใจร้ายตะเบ็งเสียงสั่งดังลั่น

แก้วดาราสะดุ้งเฮือก รับมันไว้แทบในทันที ก่อนจะได้เห็นคนตรงหน้าถอดเสื้อแล้วโยนทิ้งกลางห้อง หญิงสาวหัวใจเต้นแรงจนกลัวเหลือเกินว่ามันจะทะลุออกมานอกโพรงอกเมื่อเห็นมัดกล้ามเนื้ออุดมสมบูรณ์เต็มสองตา ผู้ชายคนนี้จัดว่าเป็นคนที่รูปร่างสมบูรณ์แบบเลยก็ว่าได้

ศิลาหัวเราะในลำคอยามเห็นท่าทางคนที่นั่งนิ่งตรงขอบเตียงก่อนจะลงมือปลดกระดุมกางเกงยีนออกแล้วรูดลง แก้วดาราเห็นดังนั้นก็ตกใจรีบหันหลังกระโจนไปอีกฝั่งเตียง ทว่ายังไม่ทันได้ไปถึงไหนก็ถูกดึงข้อเท้ากลับไปเสียแล้ว

“ว๊าย! คุณ” หญิงสาวร้อง ตอนที่หันกลับไปมองเขาเหลือแต่กางเกงในตัวเดียวที่ยังไม่ได้ถอด ทำให้ต้องรีบเบือนหน้าไปทางอื่น

“ฉันชักจะหมดความอดทนกับเธอแล้ว เคยบอกแล้วไม่ใช่หรือว่าถ้าอยากให้ฉันปราณี เธอจะต้องทำตัวให้น่ารักกว่านี้”

คนตัวใหญ่ก้าวมาบนเตียงแล้ววิสาสะขึ้นคร่อม ส่งมือคีมเหล็กจับปลายคางเรียว ออกแรงบีบเพื่อบังคับให้ใบหน้าหวานหันมาเผชิญ แก้วดาราพยายามตะกายให้พ้นจากเขา หากก็ยากเกินความสามารถ

“ดิฉันไม่อยากทำแบบนี้ค่ะ จะให้ดิฉันไปทำอะไรก็ได้ แต่ไม่ใช่แบบนี้...ดิฉันทำไม่ได้จริงๆ” แก้วดารากรีดร้องเสียงดัง พยายามหลบใบหน้าคมสันที่อยู่ใกล้แค่คืบ

“เหอะ” เขาพ่นลมหายใจเยาะหยัน “ถ้าแม่เธอได้ยินแบบนี้คงจะตำหนิเธอน่าดู บางทีเขาอาจจะคิดเสียดายนะที่อุตส่าห์สอนชั้นเชิงให้เธอมาเสียดิบดี สุดท้ายก็ท่าดีทีเหลว พวกไม่รู้จักหน้าที่ตัวเอง...ฉันจะบอกอะไรให้นะ ในเมื่อเธอคิดจะขายตัวแล้วก็ต้องทุ่มให้มันสุดตัวหน่อย เธอมันเป็นอีตัว...ยังไงก็เป็นอีตัวอยู่วันยังค่ำ จะสะดีดสะดิ้งยังไงก็ไม่มีทางอัพเกรดตัวเองขึ้นมาได้หรอก”

เพี๊ยะ!!!

ฝ่ามือเรียวฟาดเข้าข้างแก้มชายหนุ่มเต็มแรงจนหน้าหัน แก้วดาราไม่รู้ว่าตัวเองเอาแรงโทสะมาจากไหน แต่เท่าที่เธอรู้คือจะไม่ยอมให้ใครมาลบหลู่บุพการี เขาก็รักแม่เขา...เธอเองก็รักเช่นกัน แม้ว่าท่านจะเสียไปแล้วแต่ยังไงก็จะไม่ยอมให้เขาพูดจาดูถูกท่านแบบนี้แน่นอน

วินาทีนั้นชายหนุ่มหน้าชาไปทั้งแถบ ก่อนจะยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบใบหน้า หันกลับมาหาผู้หญิงมือไว แววตาราวเสือร้ายที่จะขย้ำศัตรูตรงหน้าให้แปลกคามือ

ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าตบหน้าเขา!

“นังผู้หญิงโสเภณี”