บทที่ 25 เหตุผลของการมีชีวิต2

ในขณะที่จ้าวจิ่นหลงและเฉินเจียวเหมยเริ่มที่จะเปิดศึกถกเถียงกันขึ้นมาอีกครั้งเหมือนดั่งเช่นปกติที่เป็นมาตลอดทาง เสียงกรีดร้องของสตรีนางหนึ่งพลันดังขึ้นมา “โอ๊ย!ข้าเจ็บนะ ท่าน!”

“เจ็บแล้วก็จงจำ!” แล้วก็ตามด้วยเสียงของบุรุษเอ่ยคำรามดุดันใส่สตรีนางนั้นอย่างไม่ใยดี

“หยาบคาย โหดร้าย ป่าเถื่อน” ตามด้วยเสี...