บทที่ 42 สิ่งที่มีค่าในชีวิต3

ในขณะที่เฉินเจียวเหมยยังคงตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเองอยู่นั้น ปลายจมูกของใครบางคนพลันแนบชิดเข้ามาที่พวงแก้มของนางแล้วหอมนางฟอดใหญ่

“อื้อ...” เฉินเจียวเหมยรีบห้ามปรามเจ้าของจมูกคมสันทันที “ไม่เอา...”

“อะไรกัน ข้าเรียกเจ้าอยู่ครู่ใหญ่ เจ้าไม่ได้ยินเอง” จ้าวจิ่นหลงเอ่ยอย่างไม่ยินยอม นางควรจะสนใจเขา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ