บทที่ 18 บทที่ 17 หลบหน้า

บทที่ 17 หลบหน้า

สองวันต่อมา

ศิวกรนั่งตรวจเอกสารอยู่ในห้องพักแพทย์ เขาเลื่อนมือไปเคาะหน้าจอโทรศัพท์เพื่อดูเวลาพลางมองเวลาที่ข้อมือตัวเองอีกว่าตรงกันไหม ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้หมายใจจะมองนักหรอกว่ากี่โมงกี่ยาม สิ่งที่มองหาคือข้อความตอบกลับจากขนมมากกว่า

“เป็นอะไรของเขา” ชายหนุ่มถอนหายใจ จากนั้นจึงหยิบเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ