บทที่ 90 Epilogue [3]

ผมนั่งเงียบๆ แต่อมยิ้มมาตลอดทางกระทั่งไอ้ติณขับรถมาถึงสนามบอล ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้ไกลจากตึกเรียนของเรามาก แต่อย่างน้อยถ้าขากลับผมกับมันเล่นบอลจนเหนื่อยจะได้เดินมาขึ้นรถใกล้ขึ้นอีกหน่อย

“ว้าวๆๆ พวกมึงมาถ่ายพรีเวดดิ้งกันเหรอ” เสียงทักทายจากไอ้เกมดังลั่นไปทั่วสนามทำผมอยากจะแปลงร่างเป็นแม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ