บทที่ 412

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น จางอี้ก็ตบเอวตัวเองอย่างเกินจริง แล้วพูดอย่างคนมีเงินว่า "นั่งรถไฟเหาะอะไรกัน ไปเถอะ ฉันพาเธอไปผับหาความตื่นเต้นกัน"

จางอี้กำลังคิดอย่างเคลิบเคลิ้ม ทันใดนั้นก็รู้สึกเจ็บที่เอว พบว่ามือเล็กๆ ของเจ้าวเสี่ยวเซียกำลังหยิกเนื้อเขาไว้ ดวงตาสวยจ้องเขาอย่างดุดัน "บอกมา นายไปที่แบบนั้นบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ