บทที่ 962

"ได้! ฟังเธอก็ได้!" จางอี้พูดด้วยสีหน้าน้อยใจและอึดอัด แต่ก็ยังสตาร์ทรถภายใต้สายตาของหยูจิงจิง

แปลกจัง ฉันขอโทษเขาทำไมกัน?

หยูจิงจิงมองจางอี้ที่กำลังขับรถ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่าฉันไม่ใช่ใครของจางอี้ และก็ไม่มีความสัมพันธ์อะไรด้วย ไม่ใช่เหรอ?

ก็แค่เมื่อกี้เกือบจะ... อะไรนั่นน่ะ?

ฉันควรจะโกรธมากกว่า...