บทที่ 101 101

ชายหนุ่มหน้าบึ้ง สะบัดตัวอย่างแรงแล้วตะคอก “ผมไม่ตายง่ายๆหรอกน่า”

“ฉันพูดเล่น ทำไมต้องงอนด้วย”

“ผมไม่ได้งอน” ตาคู่คมขุ่นคลั่ก พยายามเดินไปเกาะขอบประตูแล้วหลับตานิ่งเมื่อห้องหมุนติ้วๆจนเขาชักจะมึน

“นี่มันอาการของคนแสนงอนชัดๆ” หล่อนยังตามมาจับแขนเขา แต่กลับต้องผงะเมื่อเขาลืมตาขึ้นมาแล้วตวาดลั่น

“อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ