บทที่ 119 119

ดวงตะวันเริ่มสาดส่อง…ทั่วผืนป่าเริ่มกลับมาสว่างไสวอีกครั้งหลังผ่านพ้นราตรีกาลที่มืดมิด กองไฟขนาดย่อมมอดดับเหลือเพียงผงเถ้าธุลี เสียงนกทะเลาะกันบนยอดไม้ปลุกให้รักชนกตื่นจากความฝันอันยาวนาน

ทันทีที่ดวงตาหรี่ปรือรับแสง หล่อนก็ถึงกับผงะเมื่อมีหน้าใครบางคนลอยอยู่ใกล้ๆ

“ว้าย !” หญิงสาวอุทาน ก่อนแก้มแดงป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ