บทที่ 29 29

บาน พอเหลือบตามาเห็นมินชยาก็หยุดร้อง เอื้อนเอ่ยถามด้วยสำเนียงลิเก

“โอ้ละหนอ…แม่นวลลออจะไปไหน ดูสิทำหน้าตื่นตกใจ มีเหตุอันใดโปรดบอกมา”

“ฉันขอออกไปดูข้างนอกสักประเดี๋ยว”

“ได้อย่างไรกัน เจ้านายท่านสั่งไว้ ฉันต้องดูแลไม่ให้คลาดสายตา”

“แต่ฉันมีบางอย่างที่อยากรู้”

“กลับห้องเจ้าไปเถิดหนา เดี๋ยวเจ้านาย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ