บทที่ 57 57

ห้องตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่า…เมื่อลับหลังเธอนั้น ดวงตาคู่คมเศร้า แค่ไหน

เขาจะไปบังคับให้เธอเห็นใจได้อย่างไรกันเล่า ในเมื่อเขาเป็นคนผิดเองตั้งแต่ต้น !

มินชยาขังตัวเองในห้องหลายชั่วโมง ทั้งๆ ที่ไม่อยากเสียน้ำตาอีก แต่ทว่า…หยดน้ำเค็มกลับรินไหลไม่ขาดสาย ร่างบางนั่งขดตัวกลมอยู่บนพื้น แผ่นหลังพิงผนังห้อง ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ