บทที่ 65 65

นี่เขาจะต้องไปประสบชะตากรรมโหดร้ายในฐานะ‘นักโทษ’จริงๆอย่างนั้นหรือ

เป็นครั้งแรกที่น้ำตาไหลอาบแก้มทัศนัยโดยไม่รู้ตัว เขาไม่ต่อสู้หรือดิ้นรนอะไรอีก ดวงตาว่างเปล่า ยอมให้เจ้าหน้าที่สวมกุญแจมือ

วารินทร์ลุกเดินตรงมา สูดจมูกฟืดฟาด ก่อนจะยื่นแขนให้ตำรวจ

“ใส่กุญแจมือให้ฉันด้วยค่ะคุณตำรวจในฐานะที่ฉันเป็นผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ