บทที่ 60 บทที่ 60

เสียงขิมบรรเลงในท่วงทำนองเพลงไทยเดิมชวนสบายหูที่ดังขึ้นในเวลาเกือบสามทุ่มนั้น ช่างแสนไพเราะเพราะพริ้ง จนนัสรินนึกอยากรู้ว่าคนที่กำลังเล่นเครื่องดนตรีชนิดนั้นคือใคร ร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาวกางเกงวอร์มเนื้อนุ่ม ก้าวออกจากห้องราวกับต้องมนตร์สะกด โดยไม่มีใครเหนี่ยวรั้งเอาไว้ เพราะตอนนี้ปราณต์ยังอาบน้ำอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ