บทที่ 67 บทที่ 67

เท้าเล็กๆ ก้าวไปยังรถที่จอดอยู่อย่างเร่งรีบ พลางก้มลงหยิบเอากุญแจรถในกระเป๋าสะพายออกมา แต่ชั่วขณะนั้นเองอาการหน้ามืดก็รุมเล่นงานเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว มือที่ถือถุงยาอยู่อ่อนแรงอย่างกะทันหัน จนซองยาในถุงร่วงกระจายลงไปตามพื้นฟุตบาท ขณะที่ร่างบางยืนโงนเงนราวกับไม้ปักเลน แต่โชคดีที่ตอนใกล้จะล้มลงมีคนเข้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ