บทที่ 27 เลิกติดต่อผู้ชายทุกคน

แกร็ก! แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไรเสียงประตูห้องก็เปิดออกก่อนทำให้ฉันหันไปตามเสียงประตูที่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่เปิดมันเข้ามาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ แต่สิ่งที่ทำให้ฉันกลัวเขามากกว่าเดิม ก็คงจะเป็นเชือกในมือของเขา

“คุณปราบ” ฉันเรียกชื่อเขาออกมาอย่างแผ่วเบาด้วยความหวาดกลัว ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ