บทที่ 23 บทที่ 11 สิ้นสุดการรอคอย(?) 100%

“คุณอัล โอ๊ย อย่าค่ะ” บัวสวรรค์เดินมาจับข้อมือคนตัวโตที่กำลังโกรธจนไฟลุก มืออีกข้างประคองใบหน้าบวมช้ำเค้นเสียงเอ่ยห้ามคนโกรธจนหน้ามือแผ่วๆ

อัลเฟรโด้ขบฟันแน่น มือใหญ่หนาปล่อยลำคอของแพรลรินแรงๆ จนร่างอีกฝ่ายเซถลาไปหาพี่สาว ใบหน้าสวยซีดเผือด ลำคอแดงเป็นรอยฝ่ามือใหญ่ เพชรลดารวบกอดร่างสั่นเทาของน้องสาวไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ