บทที่ 13 13

13

“นี่ก็คงใกล้มาแล้วมั้ง จวนบ่ายโมงแล้ว” วรเทพพูดขึ้น ก่อนหันไปปรามรวิกาญน์ “แกก็อย่าทำตัวแรดล่ะ ไว้หน้าชมบ้าง”

“แหม ฉันไม่อาจเอื้อมหรอกย่ะ ฉันรู้ตัวฉันดี หน้าตาก็ไม่ได้สวย ฐานะทางบ้านก็ไม่ได้ดีเด่อะไร คนอย่างพี่ปราบไม่มองฉันหรอก แต่กับชมน่ะไม่แน่ ทั้งสวย ผิวพรรณก็ดี แถมอยู่บ้านเดียวกันด้วยนะ ฉัน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ