บทที่ 6 บทที่ 5 รู้จักฉันไหม
เช้าวันต่อมา...
ดาราค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นในสภาพเหมือนคนผ่านสมรภูมิรบมาเป็นเดือน สภาพในตอนนี้ดูไม่ได้กว่าจะขยับตัวได้แต่ละทีรู้สึกเลยว่าปวดหนึบไปหมด สาเหตุก็คือผู้ชายที่อยู่ข้างกายเธอนั่นแหละ หลังจากที่มีอะไรกันครั้งแรกเธอก็นึกว่าเขาจะหยุดแต่เปล่าเลยพักพอหายใจหายคอก็ทำอีก ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่ผู้ชายคนนี้รังแกเธอจบลงตอนไหน เพราะเธอสลบเหมือนไร้เรี่ยวแรงหลับไปเลย
"อื้อ"
"ตื่นแล้วเหรอ"
และเมื่อเธอลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังนอนตะแคงข้าง เจ้ามองมายังใบหน้าของเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนตัวร้ายในละครทีวี หญิงสาวรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาบดบังใบหน้าของตัวเองเพราะรู้สึกเขินที่เมื่อคืนเราสองคนมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง
"ยังจะอายอะไรอีก เมื่อคืนเราก็เห็นกันหมดแล้วนะ"
"คนบ้า...! หวังว่าคุณจะไม่ไปทวงเงินกับคุณพ่อของหนูแล้วนะคะ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้เงินร้อยล้านคืนเพราะหนูจะรีบไปเร่งให้คุณพ่อรีบหาเงินมาจ่ายให้เร็วที่สุด เดี๋ยวหนูจะออกไปทำงานช่วยคุณพ่อหาเงินอีกแรง เราสองคนจะได้ไม่ต้องข้องเกี่ยวกันอีก"
เธอเอ่ยออกมาพร้อมกับยื่นมือไปตีหน้าอกเขาหลายที เพราะยังรู้สึกคับแค้นใจในเรื่องของเมื่อคืนอยู่ ดูจากอายุน่าจะแก่กว่าเธอเป็นสิบปีแต่ไม่คิดเลยว่าจะแรงดีขนาดนี้เล่นเอาตัวเธอแดงช้ำไปหมด
"ลืมบอกไป..."
"ลืมบอกอะไรคะ"
เธอจ้องมองใบหน้าของเขาดวงตาใสแป๋ว ไม่รู้ว่าจะมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรกับเธออีก คนแบบนี้ไม่ค่อยมีสัจจะในหมู่โจรหรอก
เขายื่นมือไปเกลี่ยแก้มหญิงสาวด้วยความหลงใหล ยื่นริมฝีปากไปจุ๊บหน้าผากของเธอก่อนจะเอ่ยกระซิบกระซาบข้างใบหู
"ดอกเบี้ยเขาจ่ายวันต่อวันนะ"
"นี่คุณ...!"
เธออ้าปากค้างด้วยความช็อกสุดขีดเพราะไม่คิดว่าเขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมกับเด็กที่ไม่มีทางสู้อย่างเธอ ว่าแล้วเชียวเงินตั้ง 100 ล้านบาทให้เธอนอนด้วยแค่คืนเดียวทำไมถึงใจดีเลื่อนให้แบบนั้น เธอไม่น่าหลงกลคนแบบนี้เลยให้ตายสิ
"เมื่อวานจ่ายไปแล้ววันนี้ก็ต้องจ่ายใหม่นะ จะจ่ายตอนนี้เลยถือว่าจะเป็นคืนนี้ดีล่ะ"
"คุณนี้มันเอาเปรียบเด็กไม่มีทางสู้ นักธุรกิจหัวหมอแบบนี้ทุกคนเลยหรือไง"
หญิงสาวตะโกนใส่หน้าของเขาด้วยความไม่พอใจ ชายหนุ่มยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปจับปลายคางของเธอก่อนจะเชยขึ้นมาจ้องมองสบตากัน
"ทำธุรกิจใครเขาอยากขาดทุนกันล่ะจริงไหม ตอนนี้เรียนหนังสืออยู่ใช่ไหม"
เขาเอ่ยถามพร้อมกับดึงรั้งตัวเธอเข้ามาสวมกอดแนบอก ดาราดีดดิ้นไปมาเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมแต่ดูเหมือนว่ามือตุ๊กแกจะเหนียวแน่น ซึ่งเธอเองไม่สามารถต้านทานแรงไหวหรอก
"อยู่ปี 4 แล้วค่ะกำลังจะฝึกงาน"
"แล้วฝึกงานที่ไหน"
"ช่อง Two days Channel ค่ะ"
เธอตอบออกไปก่อนจะพยายามดันตัวเขาให้ออกห่าง รู้สึกอึดอัดยังไงก็ไม่รู้และการที่เขาแสดงออกแบบนี้เธอไม่รู้สึกชินเลย
"ย้ายไปฝึกที่ช่อง Live Vision Channel"
เขาเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงดุก่อนจะออกคำสั่งให้เธอย้ายไปฝึกอีกช่องแทน แต่ดูจากแววตาของเธอแล้วเหมือนไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องไปฝึกงานอีกช่องด้วย
"ทำไมหนูต้องไปฝึกอีกช่องด้วยคะ"
"แล้วทำไมหนูจะต้องไปฝึกช่องนั้นด้วยล่ะ"
เขายื่นมือไปบีบคางของหญิงสาวก่อนจะส่ายไปมาพร้อมกับเอ่ยถามอย่างคาดคั้นเอาคำตอบ
"ก็อีกช่องหนึ่งเพื่อนไปเยอะแล้วนี่คะ หนูไม่อยากจะไปแย่งพื้นที่กับเพื่อนร่วมชั้น ช่อง Live Vision Channel เป็นช่องอันดับ 1 ไม่ได้มีแค่มหาวิทยาลัยของหนูที่เดียวที่ไปยื่นสักหน่อย คิดว่าเขาจะเลือกหนูหรือไงล่ะ"
เธอเอ่ยออกไปตามสิ่งที่คิด ช่องใหญ่ขนาดนั้นใครก็ต้องแย่งชิงกันเป็นธรรมดา ซึ่งตัวเธอไม่ได้อยากแข่งขันกับใครก็เลยคิดว่าไปช่องที่คนไปน้อยน่าจะดีกว่า
"พรุ่งนี้เอาเอกสารไปยื่นเลยเดี๋ยวจะแจ้งฝ่ายบุคคลให้"
"แล้วคุณเป็นใครคะทำไมถึงมีสิทธิ์ในการสั่งฝ่ายบุคคลของช่อง Live Vision Channel ให้มารับหนูเข้าฝึกงาน"
"หนูไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร"
เขาชี้นิ้วไปที่หน้าตัวเองก่อนจะเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง ทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนี้มีคนไม่รู้ด้วยเหรอว่าเขาเป็นใครมาจากไหน
"ไม่รู้ค่ะ แล้วคุณเป็นใครล่ะคะ"
"แล้วหนูคิดว่าฉันเป็นใคร"
"ก็เป็นคนปล่อยเงินกู้นอกระบบไงคะ พวกมาเฟียนิสัยไม่ดี คอยดูเถอะหนูจะเรียกตำรวจมาจับเพราะว่าพวกคุณปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยแพงหูฉี่"
เธอยื่นนิ้วชี้ไปตรงหน้าเขาด้วยความอาฆาตแค้นรอวันคืน ถ้าเธอมีโอกาสเมื่อไหร่จะจัดการเขาให้สิ้นซากไปเลย ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นเขาแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง หน้าตาหล่อภูมิฐานขนาดนี้กล้ามากที่ไปจินตนาการว่าเขาเป็นคนปล่อยเงินกู้นอกระบบ
"ฉันเป็นประธานช่อง Live Vision Channel"
"หา...! คุณบอกว่าคุณเป็นป๋าธันวาคนที่เป็นเจ้าของช่อง Live Vision Channel อย่างนั้นเหรอคะ"
หญิงสาวอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีด ประธานลึกลับที่ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีแต่ไม่ค่อยปรากฏตัวให้ใครเห็นถ้าไม่จำเป็น และพวกสำนักข่าวจะรู้ว่าไม่ควรเล่นข่าวของท่านประธาน เพราะถ้าเขาไม่พอใจขึ้นมาส่งผลต่ออนาคตหน้าที่การงานในวงการบันเทิงแน่นอน
"อือ"
"แหะ... หนูไม่รู้นี่คะว่าคุณไม่ได้เป็นคนปล่อยเงินกู้นอกระบบ แล้วทำไมคุณต้องให้หนูเอาตัวมาจ่ายดอกเบี้ยด้วยล่ะ มีเหตุผลหรือเปล่าคะ"
เธอเอ่ยออกมาเสียงอ่อยก้มหน้าลงมองต่ำก่อนจะสะดุ้งเมื่อเห็นซิกแพคของเขาโผล่พ้นผ้าห่มออกมา รีบเงยหน้าขึ้นทันทีก่อนจะยิ้มแห้ง เขาเจอคำถามสวนกลับก็กระแอมออกมาเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นยืนจนหญิงสาวต้องรีบเอามือปิดตาเพราะไม่อย่างนั้นอาจจะเห็นอนาคอนด้ายักษ์ที่มันใหญ่โตห้อยโตงเตงไปมา
"ถ้าเกิดย้ายมาฝึกงานที่ช่อง Live Vision Channel ฉันจะให้ฝ่ายบัญชีจ่ายเงินเดือนให้ด้วย อยากทำตำแหน่งไหนก็เสนอไปเลย แบบนี้ก็จะมีเงินมาช่วยพ่อจ่ายหนี้ด้วยไงไม่ดีเหรอ"
ดารานิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ก็จริงอย่างที่เขาบอกถ้าเกิดเธอได้ฝึกงานแล้วก็ได้เงินด้วยก็จะสามารถเอามาช่วยพ่อปลดหนี้ได้อีกแรง แต่จะมีตำแหน่งไหนที่จะทำให้เธอมีเงินมาคืนเขาได้เยอะถ้าไม่ใช่...
"ถ้าเกิดหนูไปเป็นดาราในสังกัดช่องของคุณได้ไหมคะ"
"ได้สิ"
เขายิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะสวมชุดคลุมแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ดาราได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ถ้าเกิดว่าเธอได้เป็นนักแสดงของช่องก็จะมีโอกาสก้าวหน้า ถ้าทำผลงานได้ดีและมีคนมองเห็นก็จะมีงานเข้ามาเยอะมาก ถ้าเป็นแบบนี้เงินร้อยล้านก็อยู่แค่เอื้อม
"ถ้างั้นหนูไปเป็นดาราช่องคุณนะคะ นะคะคุณป๋า"
"อืม ตามสบาย"
