บทที่ 109 แพ้ทางหัวใจ (125%)

“ก็ผมรักน้ำ ส่วนน้ำก็รักผม เราสองคนต่างก็รักกัน เพราะฉะนั้นเราจึงไม่ควรจะโกรธกันไงจ๊ะทูนหัว” สาธยายมาเสียยืดยาวราวกับชักแม่น้ำทั้งห้า สุดท้ายมาร์โบโลก็ตีขลุมเอาดีเข้าตัวหน้าตาเฉย

“ชิ…คนหลงตัวเอง” อุบอิบต่อว่าเบาๆ ฟังเหตุผลเข้าข้างตัวเองของเขาแล้ว ลักษณ์ณาราก็ทั้งอายและหมั่นไส้ในคราเดียวกัน จึงอดไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ