บทที่ 120 โลกใบน้อยของโยษิตา 2

มารุตนั่งลงข้างๆ ภรรยา เขาสอดปลายนิ้วชี้เข้าไปในอุ้งมือน้อยๆ ของลูกชาย เจ้าตัวเล็กส่งเสียงอ้อแอ้พร้อมกับกำนิ้วเขาหมับเต็มอุ้งมือ ดวงตาคมเข้มทอแสงอ่อนโยนยามมองลูกน้อย หัวใจเต้นเนิบช้าและอบอวลไปด้วยความรักและความปรารถนาดี

ณิชามองคนทั้งสามแล้วอมยิ้ม ก่อนจะหันไปทางสาวใช้แล้วพยักหน้าให้แยกย้าย ส่วนตัว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ