บทที่ 103 ความจริงที่ได้รับรู้ (125%)

“มะ…มิสเตอร์แบล็กแมน” เสียงแหบแห้งดังลอดออกมาจากปากคนที่กำลังนอนเพ้อ ทำให้แอรอนหายจากอาการง่วงงุนเป็นปลิดทิ้ง

“คุณว่าอะไรนะทูนหัว” ลดใบหน้าหล่อบาดใจลงไปฟังใกล้ๆ เพราะได้ยินไม่ถนัด

“มิสเตอร์แบล็นแมน คุณอยู่ไหน ช่วยฉันกับลูกด้วย ช่วยด้วย” ไขว่คว้าอากาศไปมาจนจับมือใหญ่ไว้ได้ ขณะที่น้ำตาซึมออกมาจากหาง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ