บทที่ 104 ตื๊อเท้านั้นที่ครองโลก (25%)

หลังจากสร่างไข้ได้สามวัน มัลลิกาก็ลุกขึ้นมาทำงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ แอรอนพยายามเข้าไปห้ามปรามแต่แม่คนหัวดื้อก็ไม่คิดจะฟัง

“ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยดูแลฉันกับลูกตอนที่ฉันไม่สบาย” หลังจากหย่อนสะโพกมนลงบนโซฟาฝั่งตรงข้ามกับร่างสูงใหญ่ หญิงสาวก็ไม่รอช้าที่จะกล่าวกับเขาอย่างซาบซึ้งใจ

“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ